جلسه چهارم
آیا سبب اصلی شهادت امام حسین (علیه السلام) شیعیان بودند؟
بسم الله الرحمن الرحیم
عرض سلام و احترام خدمت شما بزرگواران و ایام عزاداری و شهادت حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) تسلیت می‌گویم.
در این جلسه به این شبهه پاسخ می دهیم که می گویند شیعیان خودشان امام حسین (علیه‌السلام) را دعوت کردند، خودشان امام حسین (علیه‌السلام) را شهید کردند و الان برای او گریه می‌کنند و عزاداری می‌کنند.
این مطلب چقدر می‌تواند صحت داشته باشد؟ باید جامعه زمان امام حسین (علیه‌السلام) و حتی زمان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را به لحاظ باورهای اعتقادی بررسی کنیم و بعد پاسخ این شبهه برای ما بسیار واضح و روشن می‌شود.
زمان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) وقتی‌که مردم و بسیاری از صحابه رسول خدا (ص) ریختند و خلیفه سوم عثمان بن عفان را کشتند، آمدند در خانه امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) که شما بیایید خلیفه بعدی ما باشید، امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نپذیرفتند، چرا؟ چون اونها امام نمی‌خواستند، خلیفه می‌خواستند، خلفا قبل را قبول داشتند، از خلافت خلیفه سوم ناراضی بودند، او را کشتند، حالا تو بیا خلیفه چهارم ما باش، خلیفه می‌خواستند نه امام، به همین خاطر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نمی‌پذیرفتند؛ و شرط و شروط برای آنها گذاشتند و هر شرطی هم که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) گذاشتند، آنها پذیرفتند، هرچند که پیش‌بینی می‌کردند که آنها شروط را عملی نمی کنند چنانچه در نهج‌البلاغه هست که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) می‌فرمایند: به‌زودی از دور من پراکنده می‌شوید و همین اتفاق هم افتاد، اما چون تمام شروطی که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) گذاشته بودند این‌ها پذیرفتند، در حقیقت حجت بر امام تمام شد که باید اینجا بپذیرد و زمام امور را به دست بگیرند.
به‌محض اینکه خلافت ظاهری امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) شروع شد، این‌ها شروع کردند به اذیت کردن و مورد به مورد پیش‌بینی‌های امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) محقق شد؛ امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) معاویه را در شام عزل کردند او به حکم امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) گردن ننهاد و نپذیرفت و عده دیگری هم که بیعت کرده بودند مثل طلحه و زبیر پیمان‌شکنی کردند و حتی اونهایی که تا جنگ صفین با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) همراه بودند، وسط جنگ امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را رها کردند و در مقابل ایشان ایستادند،وضعیت جامعه در دوران امیرالمومنین (علیه السلام) اینگونه بود؛ امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) مجبور شد مرکز خلافت را به کوفه منتقل نماید. مردم کوفه چه کسانی بودند؟ سربازان حکومت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به لحاظ اعتقادی چه کسانی بودند؟ در تاریخ به این‌ها شیعه می گویند ؛ این‌ها شیعه هستند ولی شیعه سیاسی، نه شیعه اعتقادی؛ قائل به امامت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نیستند، بلکه او را خلیفه می دانند. بسیار از این مردم امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را اذیت کردند و شاید بتوان گفت به لحاظ اعتقادی به اهل تسنن امروزی نزدیک بودند. ازاین‌جهت که به مبنای خلافت پایبند بودند و در مورد خلیفه سوم یا تردید داشتند یا قبولش نداشتند؛ اما اهل تسنن امروزی همه خلفا را قبول دارند. این‌ها شیعه سیاسی بودند و نه اعتقادی.
این‌ها در زمان امام حسن (علیه‌السلام) هم همان اذیت‌ها و همان پیمان‌شکنی‌ها را داشتند که منجر به صلح امام حسن (علیه‌السلام) شد و حکومت به‌صورت کامل به دست معاویه سپرده شد، از اینجا به بعد معاویه مردم کوفه را به‌شدت تحت‌فشار قرار می‌دهد، حاکمانی که قرار می‌دهد، حاکمان خاصی هستند که بیشترین فشارها را بر محبان و شیعیان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) وارد می‌کنند، اونهایی که اعتقاد به امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) دارند یا کشته و شهید می‌شوند یا زندانی می‌شوند یا متواری شده و از کوفه و پراکنده می‌شوند به نحوی که در زمان امام حسین (علیه‌السلام) شیعیان اعتقادی در کوفه به‌صورت انگشت‌شمار هستند ، حالا این مردم هستند که به امام حسین (علیه‌السلام) نامه می‌نویسند و دعوت می‌کنند.
دقیقاً به همان شکلی که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را دعوت کردند، به همان شکل امام حسین (علیه‌السلام) را دعوت کردند و در حقیقت چون همه مردم آمدند و دعوت کردند اینجا باز حجت بر امام تمام است و باید بپذیرند و باید به همین عمل کنند. امام حسین (علیه‌السلام) آمدند به سمت کوفه و دوباره همین مردم با همان گرایشات التقاطی ، خیانت کردند و حتی بسیاری از این‌ها به لشکر ابن زیاد پیوستند.
شواهد زیادی وجود دارد که این‌ها هیچ باوری به امیرالمؤمنین و امام حسین (علیهماالسلام) به‌عنوان امام نداشتند، چرا؟ چون آمدند در صف دشمنان امام به روی امام شمشیر کشند، در روز عاشورا وقتی امام حسین (علیه‌السلام) می‌پرسند چرا؟ می گویند: بغضاً لأبیک؛ شیعه بودند و بغضاً لأبیک؟! چه کسانی بغضاً لأبیک بودند؟ جریان مقابل امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) که معاویه و دار و دسته او و در حقیقت عثمانی‌ها بودند که امام حسین (علیه‌السلام) را به شهادت رساندند و بعد از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) بر پیکر امام حسین (علیه‌السلام) اسب تازاندند و خیمه‌ها را آتش زدند و اهل‌بیت امام حسین (علیه‌السلام) را شکنجه دادند و اذیت کردند و امام سجاد (علیه‌السلام) را به زنجیر بستند و همه این‌ها حاکی از این است که کینه و نفرت از این خانواده داشته‌اند، این‌ها شیعه نبودند، این‌ها حتی کینه امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و کینه امام حسین (علیه‌السلام) را داشتند.
پس اینکه گفته می‌شود: شیعیان امام حسین (علیه‌السلام) را به شهادت رساندند، یا حکایت از بی‌سوادی و یا حکایت از خباثت این افراد که واقعیت تاریخ را نمی‌خواهند برای مردم بگویند.