آیا راحت‌تر نیست که پوشش و سایر محدودیت‌ها در روابط را آزاد کند و اجازه دهد مردم در این لذت‌های مادی غرق شوند و دیگر کاری به کار حکومت نداشته باشند؟
فمینیسم ابزار استعمار
اتفاقا تمام نظام‌های سیاسی دنیا نفع خود را در این می‌بینند که مردم و به خصوص جوانان در سرگرمی و لذت‌های جنسی غرق باشند و در عوض آنها به حکومت خود ادامه دهند. اتفاقی که در کشورهای غربی رخ داده است. جمهوری اسلامی نیز اگر صرفا حفظ قدرت و حکومت برایش مهم باشد، راحت‌ترین کار همین است!
اما از آنجایی که کرامت انسانی و رشد استعدادهای انسان و به خصوص زنان برای جمهوری اسلامی مهم است، روی این اصل ایستاده است و برای آن هزینه می‌دهد و شهید تقدیم می‌کند و نمی‌گذارد زنان به کالای لذت جویی مردان تبدیل شوند.
برای روشن شدن اهمیت این اقدام، کافی است به سند زیر دقت کنید:
در سال ۲۰۰۱، شاهزاده بندربن سلطان، سفیر عربستان سعودی در واشنگتن، در گفت‌وگویی که با نیویورک تایمز انجام می‌دهد، دربارۀ مقایسۀ عربستانِ امروز و ایرانِ زمانِ شاه می‌گوید:
«در سال‌های پایانیِ دهۀ ۱۹۶۰، شاه ایران تعدادی نامۀ محرمانه به ملک فیصل، پادشاه عربستان، نوشت. وی در یکی از آن‌ها نوشته بود:
“برادرم! از تو خواهش می‌کنم دست به مدرنیزاسیون بزن. درهای کشور خود را باز کن. آموزشگاه‌های مختلط پسر و دختران را باز بگذار. دیسکو برگزار کن. مدرن باش،
وگرنه تضمین نمی‌کنم که بتوانی تاج‌وتخت خودت را نگه داری!”»
( nytimes.com/2001/11/04/world/a-nation-challenged-ally-s-future-us-pondering-saudis-vulnerability.html )
یعنی همین کاری که امروز بن سلمان در عربستان انجام می‌دهد. کنسرت‌های مختلط و انواع برنامه‌های آزاد برای جوانان برگزار می‌کند تا دیگر کسی به اقدامات جنایتکارانه او، مانند حمله به یمن یا اعدام بیش از ۸۰ نفر جوان معترض در یک روز و یا قتل شیعیان توجه نکند.
در پایان خوب است به محیطی که محمدرضا پهلوی در جامعه برای مشغول کردن جوانان به فساد و بی‌بندوباری ایجاد کرده بود اشاره کنیم.
در دوران پهلوی:
تعداد زنان دانشگاهی (۱۲٫۸۸۴ نفر) کمتر از یک‌سوم تعداد زنان بدکاره (۵۰٫۰۰۰ نفر) بود.
تعداد کتابخانه‌های کل کشور (۲۹۰ کتابخانه) کمتر از یک‌سوم تعداد مشروب‌فروشی‌های فقط شهر تهران (۸۰۰ باب مغازه) بود.
میزان مصرف آبجو روزانه در شهر تهران، ۴۰۰٫۰۰۰ بطری بود و این در حالی بود که تعداد کتاب‌های منتشرشدۀ کل سال در کشور، تنها حدود ۱۰۰۰ عنوان بود.
تعداد دانشگاه‌های کشور (۲۲۳ دانشگاه) کمتر از یک‌پنجم تعداد خانه‌های فساد (۱٫۱۲۰ مرکز) بود که برخی از آنان در جهان سرآمد بودند، مانند کابارۀ شکوفۀ نو، که یکی از چهار کابارۀ معروف جهان بود.
در دورانی که در ایران، به‌ندرت کارخانه‌ای دیده می‌شد، ۴۰ کارخانۀ تولید مشروبات الکلی وجود داشت که در ۸۰۰ مرکز فروش مشروبات عرضه می‌شد.

حجت الاسلام سید محمد حسین راجی