احکام : احسان به والدین در سبک زندگی اسلامی
اسلام یک سبک زندگی جامع برای ما آورده است که در بخش‌های مختلف زندگی تجلی دارد؛ مثلاً یکی از بخش‌ها که اسلام عنایت ویژه دارد و در فرهنگ‌های غربی مشاهده نمی‌شود یا کمتر مشاهده می‌شود، احسان به والدین است که در برخی موارد واجب است که به برخی موارد آن اشاره می‌کنیم:
مورد اول: اگر پدر و مادر فقیر باشند بر فرزندان کمک مالی و تأمین نیازهای زندگی‌شان در صورت فقر و نیاز لازم است.
مورد دوم: برخورد نیک با آنان و بی‌ادبی نکردن نسبت به آن‌ها؛ چه از نظر گفتار و چه از جهت رفتار، هرچند والدین به او ظلم کرده باشند.
مورد سوم: اگر پدر و مادر درخواست معمولی و بجا داشته باشند که عدم توجه به خواسته ایشان عرفاً ناسپاسی نسبت به رفتارهای خوب پدر و مادر با او به حساب می‌آید، خواستۀ ایشان بر آورده شود. گاهی شانه خالی کردن از مسئولیّت نگهداری والدین در دوران پیری و سپردن آن‌ها به خانۀ سالمندان از همین مصادیق ناسپاسی در حقّ والدین به حساب می‌آید.
شبهه : آیا ما در عرصۀ سبک زندگی اسلامی نسبت به دوران طاغوت عقب گرد کرده‌ایم؟
برخی در کمال شگفتی مدعی هستند که سبک زندگی مردمان ایران در زمان طاغوت به اسلام نزدیک‌تر بوده است، هرچند حکومت آن زمان طاغوت بوده است! در پاسخ به این ادعا باید گفت که هرچند جامعۀ کنونی ما از نظر معیارهای اصلی اسلامی که برای یک جامعۀ دینی مطلوب و ایده‌آل در نظر گرفته شده، دارای کاستی‌های مهمی است اما اگر بخواهیم این موضوع را با وضعیت کشور در قبل از پیروزی انقلاب و همچنین کشورهای مشابه مقایسه نماییم، انقلاب اسلامی ایران دستاوردهای شگرفی داشته است. انقلاب توانسته محیطی سالم و بسترهای مناسب را برای رشد و تربیت افراد جامعه مطابق با آموزه‌ها و ارزش‌های دینی فراهم نماید. محصول عینی این دستاوردها، وجود انسان‌های دین باور و دین‌مدار بسیار زیادی در تمامی سطوح و طبقات اجتماعی جامعه می‌باشد تا آنجا که تحقق و پیاده‌سازی احکام و ارزش‌های اصیل دینی توسط مسئولین گوناگون، مطالبۀ اکثریت جامعۀ کنونی ماست.
این در حالی است که علی رغم وجود نیروهای مذهبی قوی در جامعۀ قبل از انقلاب، جهت‌گیری اصلی نظام پهلوی و برنامه‌های شوم بیگانگان که در عرصه‌های مختلف تصمیم‌گیری و مدیریت کشور حضور فعال داشتند، به سمت اسلام‌ستیزی و ایجاد جامعه‌ای با الگوهای غربی بود. بر این اساس هرچند در زمان قبل از انقلاب افراد متدین و معتقد به مبانی دین در جامعه وجود داشت اما سیر و جهت‌گیری نظام حاکم به سوی دوری از مذهب بود و این موضوع آثار مخرب خود را به تدریج بر بخش‌های مختلف جامعه خصوصاً طبقات جدید برجای می‌گذاشت.
از نظر فرهنگ عمومی، فرهنگ کشور قبل از انقلاب بیشتر برگرفته و متأثر از فرهنگ منحط غرب بود. در واقع عرصۀ فرهنگی کشور، صحنۀ تاخت‌وتاز بیگانگان بود و رژیم گذشته نیز به اشکال مختلف در گسترش و تسلط این فرهنگ مبتذل تلاش می‌نمود. حاکمان وقت نیز نه تنها به ارزش‌ها و سنت‌ها و معتقدات جامعه که عمیقاً ریشۀ مذهبی داشت بی‌اعتنا بودند که به طرق مختلف سعی در از بین بردن ارزش‌های مسلط بر جامعه و جایگزینی آن‌ها با فرهنگ بیگانه می‌نمودند.
وجود سینماها، کاباره‌ها و مراکز فساد و فحشا که به صورت رسمی مشغول به کار بودند، زمینه‌ساز ایجاد مشکلات عمیق فرهنگی در جامعه آن روز گشته بود. امروز به برکت انقلاب بسیاری از آن معضلات از بین رفته است اما ضعف‌ها و کاستی‌های بسیاری نیز باقی است که باید اصلاح گردد.
دستاورد : مقابله با تهاجمات فرهنگی و احیای فرهنگ دینی
یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران، مقابله با تهاجم فرهنگی و احیای فرهنگ دینی بوده است. اگر امروزه تهاجم فرهنگی، سیاست‌های اسلامی نظام را هدف قرار داده است، در زمان رژیم سابق، خودِ نظامِ حاکم سردمدار اعمال سیاست‌های ضداسلامی و ترویج فرهنگ منحطِ غربی بوده است. آزادی و بی‌بندوباری زیاده از حد، رواج فساد و فحشاء، عدم مراعات عفت عمومی، برگزاری جشن‌های سلطنتی و تغییر تاریخ هجری و جایگزینی تاریخ شاهنشاهی به منظور بازگشت به ارزش‌ها و سنت‌های قبل از اسلام و تبلیغ و ترویج آن‌ها و… گوشه‌ای از این جهت‌گیری و تلاش‌هاست و اصولاً یکی از دلایل اصلی وقوع انقلاب اسلامی همین دین‌ستیزی و به خطر افتادن دین اسلام بود که بحمدالله به برکت پیروزی انقلاب اسلامی جلوی این روند نه تنها گرفته شد بلکه تلاش گردید در کنار برنامه‌ریزی صحیح برای تربیت جامعه بر اساس ارزش‌های متعالی اسلامی جلوی تهاجم مخرب فرهنگی غرب را گرفته و با سازوکارهای مختلف از تأثیرات منفی آن بکاهد.
انقلاب اسلامی با احیای فرهنگ، تفکر و هویت دینی، شخصیت مردم به ویژه نسل جدید و حضور فعال آنان را در صحنه‌های مختلف اجتماعی تثبیت و تضمین نمود. پیروزی انقلاب اسلامی نقطۀ عطفی برای احیای هویت دینی و نفی هرگونه خودباختگی بود، انقلاب اسلامی این باور را در میان ملت‌های مسلمان ایجاد کرد که می‌توان با تکیه بر فرهنگ اصیل اسلامی و هویت دینی به مجد و عظمت واقعی دست یافت.
