مسلماً شرکت در مجالس مذکور‚ ثواب اخروی دارد‚ اما ثواب اخروی مجالس عزا‚ از چه ناحیه و به چه جهت است‚ مسلماً مربوط به جهتی

امام(ره) باظرافت‚ آن تصور غلط روشنفکرمآبانه قبل از پیروزی انقلاب را که در برهه‌ای از زمان رایج بود‚ از بین بردند. ایشان‚ جهت‌گیری سیاسی مترقی

در دو فصل‚ امام(ره) مساله نهضت را به مساله عاشورا گره زدند: یکی در فصل اول نهضت -یعنی روزهای محرم سال ۴۲- که تریبون بیان

عاشورا پیام‌ها و درس‌هایی دارد. عاشورا درس می‌دهد که برای حفظ دین، باید فداکاری کرد. درس می‌دهد که درراه قرآن، از همه‌چیز باید گذشت. درس

امام حسین را فقط به جنگِ روز عاشورا نباید شناخت؛ آن‌یک بخش از جهاد امام حسین است. به تبیین او، امربه‌معروف او، نهی از منکر

عبرت آن است که انسان نگاه کند و ببیند چطور شد حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام – همان کودکی که جلوِ چشم مردم، آن‌همه موردِ تجلیلِ پیغمبر بود

کار امام حسین علیه‌الصّلاه والسّلام در کربلا، باکار جدّ مطهرش حضرت محمد بن عبداللَّه صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله‌وسلم در بعثت، قابل تشبیه و مقایسه است. قضیه این است.

اگر فداکاری بزرگ حسین‌بن‌علی علیه‌السلام نمی‌بود که این فداکاری، وجدان تاریخ را به‌کلی متوجه و بیدار کرد در همان قرن اول یا نیمه‌ی قرن دوم

اگر کسانی برای حفظ جانشان، راه خدا را ترک کنند و آنجا که باید حق بگویند، نگویند، چون جانشان به خطر می‌افتد، یا برای مقامشان

اگر برای ذکر مصیبت، کتاب «نَفَس المهمومِ» مرحوم «محدّث قمی» را بازکنید از رو بخوانید، برای مستمع گریه‌آور است و همان عواطفِ جوشان را به

مجالس عزاداری برای این است که دل‌های مارا با حسین‌بن‌علی، علیه‌السلام و اهداف آن بزرگوار نزدیک و آشنا کند. ۱۳۷۱/۰۴/۱۰

قمه‌زدن، سنّتی جعلی است. از اموری است که مربوط به دین نیست و بلاشک، خدا هم از انجام آن راضی نیست. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

در مجالس عزاداری ماه محرّم، این سه ویژگی باید وجود داشته باشد: ۱. عاطفه را نسبت به حسین‌بن‌علی و خاندان پیغمبر(ع) بیشتر کند. (علقه و

نباید بگذارید منبرِ ده‌دقیقه‌ای یا بیست‌دقیقه‌ای شما از معارف خالی بماند. امسال دیدم بعضی از برادران مداح در ماه محرم و در دهه‌ی فاطمیه بحمدالله

من شنیده‌ام در مواردی از [مجالس عزاداری]آهنگ‌های نامناسب استفاده می‌شود. مثلاً فلان خواننده‌ی طاغوتی یا غیر طاغوتی شعر عشقی چرندی را با آهنگی خوانده؛ حالا