ولایت باطن نبوت است و تشیع، در حقیقت قبول استمرار حقیقت نبوت در ذیل عنوان ولایت است. امامت و ولایت در صراط سلوک، نقش حیاتی دارد. این پژوهش به تبیین نقش بی‌بدیل امام و ولیّ معصوم در تکامل روحی انسان‌های مستعد و دستگیری روحی و باطنی از سالکان الی‌الله می‌پردازد.
این کتاب، دفتر چهارم امامت از سلسله‌دفترهای پاسخ به شبهات کلامی است. نگارنده در این دفتر می‌کوشد شبهاتی راجع به امامت را با رویکرد کلامی (کلام فلسفی) تحلیل و ارزیابی کند. البته رویکرد عمدۀ این تحقیق کلامی است که به‌ضرورت، گاهی از رهیافت عرفانی و فلسفی نیز سود برده است.
ولایت از سویی قرب به حق و از سوی دیگر ظهور فیض رب است. از این رهگذر، شایسته است این جریانِ عمدۀ هستی به‌درستی شناخته و بدان توجه شود. بارزترین و در عین حال کامل‌ترین چهرۀ ولایت بعد از شخص پیامبر اکرم(ص)، امیرمؤمنان(ع) است. ایشان تجسم همۀ خیرات و تمثل
عالمان دین، به‌ویژه متکلمان اسلامی دربارۀ امامت در دو مقام بحث می‌کنند:۱. امامت عامه که ناظر به ضرورت وجود امام، ادله و براهین، شروط و اوصاف امام و… است؛۲. امامت خاصه که دربارۀ شخص امام، ویژگی‌های او، راه شناختش و… بحث می‌کند.در این اثر ارزشمند، هر دو مقام به‌صورت کامل
در این کتاب، عصاره‌ای از تمامی استدلال‌های موجود در مکاتب مختلف فلسفی و کلامی و عرفانی دربارۀ امامت عامه و جایگاه آن در نظام تکوین و تشریع ارائه شده است. نویسندگان تلاش کرده‌اند همۀ ادلۀ عقلی شیعه در موضوع امامت و ولایت را یکجا گردآوری کنند؛ به‌گونه‌ای که همۀ آن‌ها
کتاب پیش رو حاصل بخشی از تحقیقات و زحمات طولانی‌مدت حضرت آیت‌الله حسینی قزوینی در موضوع ولایت امیرالمؤمنین(ع) است که با زبان علمی اما مختصر ارائه شده است. ایشان معتقدند بر همۀ مؤمنان لازم است که اعتقاد خود به ولایت اهل‌بیت(ع) را با استفاده از منابع صحیح و معتبر اثبات
موضوع امامت در اسلام صرفاً مسئله‌ای اعتقادی نیست؛ بلکه به‌واقع تعیین‌کنندۀ مفهوم و همچنین واقعیت و مصداق تطبیقی اسلام است. این دو غیر از نتایج کلامی، فلسفی، فقهی و دیگر نتایجی است که در سطح مباحث آکادمیک از موضوع امامت به دست می‌آید. نظریۀ نص (گزینش الهی امام)، زندگی فردی
اصل امامت اندیشه‌ای جاودان و ماندگار در تاریخ اسلام و از مهم‌ترین ارکان نظام اعتقادی شیعیان است. دربارۀ حقیقت و چیستی امامت، وجوب و وجود امام، غایت جریان امامت، صفات و ویژگی‌های امام و… به‌تفصیل سخن گفته شده و کتاب‌های فراوانی به رشتۀ تحریر درآمده است.کتاب حاضر با عنوان جایگاه
کتاب پیش رو نخستین حلقه از مباحث اعتقادی و فکری مؤلف در موضوع توحید و امامت با عنوان «ولایت الهیه؛ جایگاه امام در نظام آفرینش» است. نویسنده در بخش اول کتاب، «حقیقت پرستش» را تحلیل کرده و توضیح داده که ولایت اولیای الهی(ع) مجرای تحقق توحید و عبودیت و باطن
آنچه افکار عمومی از حکومت امیرالمؤمنین(ع) در ذهن دارند، سه جنگ مشهور حضرت با طلحه و زبیر، معاویه و خوارج است. این در حالی است که تمام این جنگ‌ها کمتر از نیمی از حکومت پنج‌سالۀ حضرت را تشکیل می‌دهد و امیرالمؤمنین(ع) بعد از جنگ نهروان به‌مدت دو سال و نیم
شهید صدر در این کتاب با روشی نو و با تکیه بر مسلمات تاریخی، به اثبات این مطلب می‌پردازد که تشیع رهاورد طبیعی اسلام است، نه اینکه در گذر زمان و بر اثر حوادث سیاسی یا اجتماعی پدید آمده باشد. او در سه فصل که در واقع هریک احتمالات ممکن
موضوع «ولایت» و «ولیّ» از مهم‌ترین موضوعات در مکتب جهان‌شمول اسلام است. استاد شهید مطهری در کتاب ولاءها و ولایت‌ها، این موضوع را از ابعاد و جوانب گوناگون بررسی و تحلیل کرده است. ایشان پس از ارائۀ تعریفی جامع از واژۀ «ولایت» و «ولیّ» و نیز موارد استعمال لفظ «مولا»،
این کتاب گفتارهایی دربارۀ مسئلۀ ولایت است. گفتار اول این کتاب فضایل امیرمؤمنان(ع) را با اشاره به اکتسابی‌بودن و غیراکتسابی‌بودن آن‌ها بیان می‌کند. گفتار دوم و سوم شبهات موجود دربارۀ فضایل آن حضرت را پاسخ می‌گوید و شخصیت بی‌بدیل آن امام همام را شرح می‌دهد. همچنین در گفتارهای چهارم و
رهبر معظم انقلاب از دهۀ ۱۳۴۰ به تدریس نهج‌البلاغه برای طلاب و دانشجویان و عموم مردم می‌پرداختند. حاصل درس‌های ایشان تاکنون در سه مجلّد (نبوت‌ها در نهج‌البلاغه، منشور حکومت علوی، راه روشن مدیران) جمع‌آوری شده است. کتاب حاضر مشتمل بر دوازده گفتار در شرح نهج‌البلاغه است که در سال‌های ۱۳۵۲
دین به‌‌عنوان «یگانه مرجعِ بی‌نقص راهنمایی بشر»، تمام لوازم و زمینه‌ها و ابزارهای ساخت جامعۀ الهی را بیان کرده و این قوانین را در قالب «کتاب» به انبیا داده تا بیایند و جامعه‌ای درخور شأن انسان بسازند. بعد از انبیا، اولیای الهی نیز متکفّل همین وظیفۀ خطیر بوده‌اند و مأموریت
