احتمالاً این پرسش را شما هم از زبان افرادی در کوچه و بازار شنیده باشید. اما به نظر طرح چنین مسئله‌ای بیشتر با هدف شبهه و وارونه نشان دادن تحولات فلسطین و البته جایگزینی مظلوم و ظالم است. نکته‌ای که نباید از نظرها دور داشت این است که صهیونیست‌ها در طول ۷۵سال اشغالگری، با اتکا بر توان برتر اقتصادی، سیاسی و به‌ویژه نظامی خود از هیچ جنایتی علیه ساکنان اصلی سرزمین فلسطین خودداری نکرده‌اند.
با این حال اکنون ورق برگشته؛ مقاومت که روزی تنها به سنگ برای دفاع و مقابله با صهیونیست‌ها متکی بود حال با موشک و پهپاد در حال تغییر میدان‌هاست. پس باید گفت بی‌شک مقاومت از پیامدهای تصمیم خود آگاه بوده است. با این حال مگر می‌شود در برابر اهانت‌ها و هتاکی به قدس و مسجدالاقصی به عنوان قبله نخست مسلمانان بی‌تفاوت بود؟ مگر می‌شود در برابر ۷هزار اسیر فلسطینی که در چنگال صهیونیست‌ها گرفتار بوده و درد و مشقت بسیاری را متحمل می‌شوند بی‌تفاوت بود؟
حمله حماس پیش‌دستانه بوده و پاسخ و دفاعی در برابر ۷۵سال جنایت و کشتار، به‌شهادت‌رساندن هزاران شهید، به‌اسیری‌گرفتن هزاران اسیر، کشتار بی‌رحمانه زنان و کودکان بی‌دفاع، ۱۶سال محاصره کامل غزه، تعدی‌های گاه‌وبیگاه و تجاوزها و تعرض‌ها و شکنجه‌های غیرقابل‌ذکر در قبال اسرای فلسطینی زن و مرد در زندان‌های رژیم صهیونیستی، جلوگیری از رشد و پیشرفت جوانان فلسطینی و… صورت گرفته است.
این اتفاقاً گامی اساسی در مسیر آرمان بزرگ، یعنی آزادی فلسطین است. مگر برای رهایی فلسطین از چنگال اشغالگران راه دیگری جز مقاومت مانده؟ پیامد نشست کمپ دیوید و صلح آبراهام جز تضییع بیشتر حقوق فلسطینیان بود؟ با این تفاسیر در بلندمدت آورده‌های این حرکت مقاومت حتماً بیشتر از خسارات آن است.
فروپاشی هیمنه و اقتدار سیاسی و نظامی اسرائیل، پیامدهای اقتصادی گسترده، آغاز روند مهاجرت معکوس یهودیان از فلسطین اشغالی و انزوای جهانی صهیونیست‌ها تنها گوشه‌ای از این دستاوردهاست. ضمن اینکه نباید از یاد برد حماس که چنین حرکتی را کلید زده حتماً برای مراحل بعد و ورود زمینی احتمالی صهیونیست‌ها به غزه هم برنامه دارد. باید تا آن زمان صبر کرد و دید مقاومت چه برگی رو می‌کند.
