زهد و بی اعتنایی به دنیا: وجود زهد در زندگی هر کسی ارزشمند است، خصوصاً در زندگی مسئولین کشور اسلامی زهد یعنی انسان با این که طبعاً به چیزی میل و رغبت دارد به خاطر داشتن فکر و هدف بالاتر از آن چیز صرف نظر کند و در فکر تأمین هدف بالاتر باشد.
فالوده!
روزی برای حضرت علی علیه السلام فالوده آوردند. امام به خوبی و پاکیزه بودن آن نگاه کرد و چیزی از آن نخورد و فرمود: حلال و پاکیزه است و حرام نیست؛ ولی خوش ندارم خودم را به چیزی که عادت نداده ام، عادت دهم.(بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، ج ۴۰، ص ۳۲۷)
زهد برای فرد حاکم یعنی در عین این که قدرت و امکان این را دارد که لباس خوب بپوشد و غذای لذیذ بخورد و در مسکن عالی بنشیند و بر مرکب گران قیمت سوار شود اما برای اینکه مسئولیت خود را بهتر انجام بدهد و با مردم مستمند و دردمند همدردی و هم رنگی داشته باشد از همه این ها صرف نظر کند.
