چقدر خوب است که در محافل هیئت‌ها، به مسئله‌‌ی قرآن – قرآن‌‌خوانی و معارف قرآنی – اهتمام ورزیده بشود؛ چقدر خوب است که در این نوحه‌خوانی‌ها مضامین اسلامی، مضامین انقلابی، مضامین قرآنی گنجانده بشود؛ یک‌وقت هست که سینه می‌زنند و صدبار با تعبیرات مختلف مثلاً میگویند «حسین وای»، خب این‌یک کاری است امّا هیچ فایده‌‌ای ندارد و هیچ‌چیزی از «حسین وای» انسان نمی‌فهمد و یاد نمی‌گیرد. یک‌وقت هست که شما در همین مطلبی که [عزادار] تکرار می‌کند و حرفی که [با آن] سینه میزند، با زبان نوحه و با زبان شعر، یک مسئله‌‌ی روز، یک مسئله‌‌ی انقلابی، یک مسئله‌‌ی اسلامی، یک معرفت قرآنی را می‌گنجانید؛ او وقتی تکرار می‌کند، در ذهن او ملکه می‌شود؛ این خیلی باارزش است، کاری است که هیچ‌‌کس دیگر غیر از شما نمی‌تواند این کار را بکند؛ یعنی هیچ رسانه‌‌ای واقعاً قادر نیست که این‌‌جور معارف الهی را با جسم و جان و فکر و روح و احساس و عقل و مانند این‌ها آمیخته کند.
