جریان حاکم بر غرب، نسبت به اعتراضات حوزه زنان، دارای استانداردهای دوگانه است و هرکجا که منافع او تامین نشود از این مطالبات حمایت نکرده است. نمونه‌ای از این دوگانگی را در جریان بیداری اسلامی در کشور مصر می‌توان دید.
استانداردهای دوگانه غرب در حوزه زنان بسیار مشهود است. حاکمیت غربی هرگاه با استفاده ابزاری از زنان و مطالبات آن‌ها به دنبال دستیابی به اهداف خود بوده است، رسانه‌ها و شبکه‌های خود را در خدمت ضریب دادن به این مطالبات قرار می‌دهد و هرگاه مسائل حوزه زنان در هیچ کجای از جهان، منافع او را تامین نمی‌کند، هیچگونه واکنشی نسبت به آن انجام نمی‌دهد. برای نمونه حضور فعالین زن فمینیست در جریان بیداری اسلامی در کشور مصر از جمله این موارد است.
ندینه نابر، یکی از این اساتید حوزه زن و مسئول برنامه مطالعاتی زنان آسیا در دانشگاه ایلینویز شیکاگو در سخنرانی در سال ۲۰۱۱ با موضوع فمینیسم و انقلاب مصر انجام گردید، می‌گوید: «به جای پاسخ به این سوال که زنان در این جنبش چه جایگاهی داردند، چرا ایالات متحده آمریکا به دنبال ایجاد اسلام هراسی در انقلاب مصر از طریق ایجاد یک گفتمان عمومی است و رسانه‌ها بیشتر بر نقش مردان تمرکز کرده‌اند؟» او با اشاره به نقش پررنگ زنان در سازماندهی این انقلاب و مقابله با جریان فقر و تبعیض می‌گوید: «زنان علیه دیکتاتوری می‌جنگند! آن‌ها تحت یک شعار متحد شدند و می‌خواهند به این رژیم پایان دهند. آقای میمز، خواننده رپ بریتانیایی به نظر من به بهترین وجه نظرات من را در اشعارش جا داده است… اول به من شغل بده، بعد بیا درباره حجابم با هم صحبت کنیم!» او متعقد است رسانه‌های آمریکایی نه تنها از خروش این زنان حمایت نمی‌کنند، بلکه طرفین را نیز به خودداری از خشونت دعوت می‌کنند.
علت این موضوع این بود که دولت آمریکا بر این باور بود که ادامه یافتن اعتراضات، موجب تسلط جریان اسلام‌گرا بر مصر خواهد شد و این موضوع منافع این کشور را به خطر خواهد انداخت. لذا به حمایت از این اعتراضات نپرداخت.[۱]
منابع:
Imperial Feminism, Islamophobia, and the Egyptian Revolution[۱]
https://rewirenewsgroup.com/2011/02/22/imperial-feminism-islamophobia-egyptian-revoluti
