اگر شما شاگرد یک مکانیکی یا خیاطی شوید، بعد از سه روز متوجه حوزه‌ی اختیارات خود می‌شوید؛ آیا رئیس‌جمهور بعد از ۴ سال اختیارات خودش را نمی‌داند که مجدداً نامزد می‌شود؟! از آن مهم‌تر، اکثر رؤسای‌جمهور بعد از هشت سال و گذشت مدتی، مجدداً نامزد می‌شوند و وعده‌ی حل مشکلات می‌دهند. به‌عنوان مثال آقای هاشمی رفسنجانی که دو دوره، ریاست‌جمهوری را بر عهده داشتند سال ۱۳۸۴ مجدداً نامزد شدند و یا آقای احمدی‌نژاد در سال ۱۳۹۶ و ۱۴۰۰ دوباره نامزد شدند.
اگر دولت‌ها هیچ‌کاره هستند و اختیاری ندارند، علت این اشتیاق سیاستمداران از گروه‌های مختلف برای ثبت‌نام و رئیس‌جمهور شدن چیست؟
اگر دولت‌ها هیچ‌کاره هستند و اختیاری ندارند، چرا برای رئیس‌جمهور شدن هزینه می‌کنند؟
اگر دولت‌ها هیچ‌کاره‌اند و اختیاری ندارند چرا نامزدهایی که سال‌ها سابقه‌ی مسئولیت دارند و کاملاً به شیوه‌ی مدیریت کشور آگاه هستند، این‌قدر وعده‌ی تغییر و اقدام می‌دهند؟
بودجه‌ی کشور را دولت پیشنهاد می‌دهد. خوب است بدانید بودجه سال ۱۳۹۹ کشور تقریباً ۲۰۰۰ میلیارد تومان بوده‌است و نحوه‌ی هزینه کردن چنین رقم هنگفتی عموماً توسط رئیس‌جمهور ارائه می‌شود.
انتخاب وزرا و روسای سازمان‌های دولتی بر عهده‌ی رئیس‌جمهور است که خود آنان به نوبه خود دارای اثرگذاری فراوان هستند.
سی و شش اصل از اصول قانون اساسی، میزان اختیارات رئیس‌جمهور را مشخص می‌کند و اختیارات رئیس‌جمهور تا به آن جا است که طبق اصل ۱۴۷ قانون اساسی، تجهیزات ارتش برای امور مختلف در اختیار دولت است. در این اصل آمده است «دولت باید در زمان صلح از افراد و تجهیزات فنی ارتش در کارهای امدادی، آموزشی، تولیدی، و جهاد سازندگی، با رعایت کامل موازین عدل اسلامی استفاده کند؛ در حدی که به آمادگی رزمی ارتش آسیبی وارد نیاید.»
بسیاری از شوراها و نهادهای تصمیم‌گیر توسط رئیس‌جمهور و منصوبین وی مدیریت می‌شوند. مثلاً ۲۸ شورای‌عالی به‌صورت مستقیم زیر نظر رئیس‌جمهور قرار دارد و ریاست این شوراها با شخص رئیس‌جمهور است. شورای‌عالی امنیت ملی که مسئول تصمیم‌گیری‌های امنیتی کشور، اقدامات نظامی، تصمیماتی که ممکن است تبعات امنیتی داشته باشد و … توسط رئیس‌جمهور و منصوبین وی کنترل می‌شود؛ مانند شورای‌عالی آب، شورای‌عالی بیمه، شورای‌عالی اقتصاد، شورای‌عالی اشتغال، شورای‌عالی آموزش‌وپرورش و نیز ۱۳ شورای‌عالی دیگر نیز به‌صورت غیرمستقیم زیر نظر رئیس‌جمهور است.
