باز خوانی ماجرای ترور در سالروز:
روز ۶ تیر ۱۳۶۰ در حالی که آیت الله خامنه‌ای در مسجد ابوذر تهران بعد از نماز ظهر به ایراد سخنرانی و پاسخ به سؤالات حاضران مشغول بود بر اثر انفجار بمبی که در ضبط صوت از سوی تروریستهای منافق کار گذاشته شده بود، بi شدت مجروح شد. با دعای امام و تلاش بی وقفۀ پزشکان، خوشبختانه ایشان از این سوءقصد جان سالم به در بردند هر چند که بر اثر این حادثه یک دست ایشان سلامتش را باز نیافت.
امام خمینی (س) هفتم تیرماه ۱۳۶۰ در پی ترور حضرت آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی – که در آن زمان نماینده امام خمینی در شورایعالی دفاع و امام جمعه تهران بودند – پیامی صادر کردند. در متن این پیام آمده است:
« بسم الله الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام آقای حاج سید علی خامنه ای- دامت افاضاته.
خداوند متعال را شکر که دشمنان اسلام را از گروهها و اشخاص احمق قرار داده است، و خداوند را شکر که از ابتدای انقلاب شکوهمند اسلامی هر نقشه که کشیدند و هر توطئه که چیدند و هر سخنرانی که کردند ملت فداکار را منسجمتر و پیوندها را مستحکم تر نمود و مصداق «لا زال یُؤیّدُ هذا الدّین بالرجل الفاجر» تحقق پیدا کرد. اینان هر جا سخن گفتند خود را رسواتر کردند و هر چه مقاله نوشتند ملت را بیدارتر نمودند و هر چه شخصیتها را ترور نمودند قدرت مقاومت را در صفوف فشرده ملت بالاتر بردند. اکنون دشمنان انقلاب با سوء قصد به شما که از سلاله رسول اکرم وخاندان حسین بن علی هستید و جرمی جز خدمت به اسلام و کشور اسلامی ندارید و سربازی فداکار در جبهه جنگ و معلمی آموزنده در محراب و خطیبی توانا در جمعه و جماعات و راهنمایی دلسوز در صحنه انقلاب می باشید، میزان تفکر سیاسی خود و طرفداری از خلق و مخالفت با ستمگران را به ثبت رساندند. اینان با سوء قصد به شما عواطف میلیونها انسان متعهد را در سراسر کشور بلکه جهان جریحه دار نمودند. اینان آن قدر از بینش سیاسی بی نصیبند که بی درنگ پس از سخنان شما در مجلس و جمعه و پیشگاه ملت به این جنایات دست زدند، و به کسی سوء قصد کردند که آوای دعوت او به صلاح و سداد در گوش مسلمین جهان طنین انداز است. اینان در این عمل غیر انسانی به جای برانگیختن و رعب، عزم میلیونها مسلمان را مصمم تر و صفوف آنان را فشرده تر نمودند. آیا با این اعمال وحشیانه و جرایم ناشیانه وقت آن نرسیده است که جوانان عزیز فریب خورده از دام خیانت اینان رها شوند و پدران و مادران، جوانان عزیز خود را فدای امیال جنایتکاران نکنند و آنان را از شرکت در جنایات آنان بر حذر دارند؟ آیا نمی دانند که دست زدن به این جنایات، جوانان آنان را به تباهی کشیده و جان آنان به دنبال خودخواهی مشتی تبهکار از دست می رود؟
ما در پیشگاه خداوند متعال و ولی بر حق او حضرت بقیة الله -ارواحنا فداه- افتخار می کنیم به سربازانی در جبهه و در پشت جبهه که شبها را در محراب عبادت و روزها را در مجاهدت در راه حق تعالی به سر می برند. من به شما خامنه ای عزیز، تبریک می گویم که در جبهه های نبرد با لباس سربازی و در پشت جبهه با لباس روحانی به این ملت مظلوم خدمت نموده، و از خداوند تعالی سلامت شما را برای ادامه خدمت به اسلام و مسلمین خواستارم. (صحیفه امام، ج ۱۴، ص ۵۰۳ – ۵۰۴)
آیت الله خامنه ای نیز در واکنش به پیام محبت آمیز امام خمینی، با صدور پیامی اظهار داشتند:
«بسم الله الرحمن الرحیم
بعد از چهار روز که از این حادثه بر من می گذرد به فضل الهی و به کمک و تلاش بی دریغ کارکنان عزیز این بیمارستان خودم را در وضع بسیار مناسب و خوبی می بینم. هر وقت به یاد این می افتم که این حادثه موجب شده امام عظیم الشأن ما اظهار لطف کنند و در پیامشان اظهار دلسوزی بکنند و ملت بزرگ و قهرمان ما دست به دعا بردارد و دعا کنند، در خودم احساس شرمندگی می کنم.
در راه انجام وظیفه این گونه حوادث، حوادثی نیست که این همه لطف و محبت و بزرگواری را چه از سوی امام، چه از سوی امت و همچنین از سوی کارکنان، کارمندان این واحدهای پزشکی که واقعاً شب و روزشان را در این کار گذاشته اند، این همه اظهار شد …
من بدین وسیله از همین جا عرض سلام و ارادت بی پایان خودم را خدمت امام امت می کنم و به ایشان عرض می کنم که در مقابل حوادث این چنین ما هیچ انتظار نداریم و توقعی نداریم که کمترین رنجشی به خاطر ایشان بنشیند. ما معتقدیم که، سر خُم می به سلامت، شکند اگر سبویی، …» (بیانات در اولین مصاحبه با خبرنگار واحد مرکزی خبر در بیمارستان پس از حادثه ترور)
امام (س) در مورد ترورها می فرمایند:
این سازمانهای بین المللی، عفو بین المللی که می خواهند و تقاضا کرده اند که بیایند در ایران اعدامها را ببینند و می خواهند بیایند و به نفع ابرقدرتها نظر بدهند، اینها از ایران اطلاعی دارند؟ اینها از شرارت این منافقین اطلاع دارند؟ بدانید که اطلاع دارند اینها از این انفجارهایی که حاصل می شود. از این کشتارها و حریق هایی که مردم را به باد فنا می دهد و اموال مردم را از بین می برد بی اطلاعند؟ اینها نمی دانند که اتوبوسها را آتش می زنند و کودکها را در توی اتوبوس به آتش می کشند و هلاک می کنند؟ اینها از خبرگزاریها نشنیدند که همین دیروز در شیراز یک اتوبوس را اشرار، همین اشراری که بعضی شان گرفتار شده اند و به جزای خودشان رسیده اند، آتش زدند و دو کودک را شهید کردند و سی نفر یا چهل نفر را مجروح که حال بعضی از آنها وخیم است؟ چطور در این شرارتها یک کلمه آنها اظهار نمی کنند؟ چه شد که سازمان حقوق بشر ایرانی ها را بشر نمی داند که همین بشر را دارند با دست امریکا و با توطئه های قدرتهای بزرگ از بین می برند به جرم اینکه می خواهند خودشان این زندگی فقیرانه که دارند به استقلال و آزادی بگذرانند؟ این سازمانهای فاسد بین المللی چطور در این امور یک کلمه نمی گویند. (صحیفه امام؛ ج ۱۵، ص ۳۱۴)
