این از مسلمات تاریخ است که بعد از شهادت امام حسین (ع) در کربلا و همچنین در مسیر کوفه و شام و یا در خود شام، اهانت هایی به اهل بیت (ع) شده است و یا حتی ممکن است روپوش یا مقنعه ای از سر زنی کشیده شده باشد.
مثلاً در تاریخ آمده است که: زنی از قبیل بکر بن وائل که به همراه شوهرش در سپاه عمر سعد بود، وقتی دید که سپاهیان کوفه به خیمه ها حمله کردند و حتی جامه بانوان را به غارت می بردند، شمشیر برداشت و فریاد برآورد که ای آل بکر بن وائل شما زنده اید و اینها دارند خیمه های دختران رسول خدا را غارت می کنند.[i]و یا حضرت زینب در خطابش به مردم کوفه می فرماید:
ویلکم اتدرون ای کبد رسول الله فریتم و ای عهد نکثتم و ای کریم له ابرزتم و ای حرمه له هتکتم و ای دم له سفکتم.
یعنی: ای وای بر شما… آیا می دانید چه جگر گوشه هایی را از رسول خدا کشتید و چه حرمتی را از او دریدید و چه خونی از او ریخته اید.
و یا آن حضرت در مجلس یزید او را مورد عتاب قرار می دهد و این گونه می فرماید:
أ من العدل یابن الطلقاء تخدیرک حرائرک و امائک و سوقک بنات رسول الله سبایا قد هتک ستورهن و ابدیت وجوههن…[ii]
یعنی ای یزید آیا این عدالت است که اهل خانواده خود را پرده حفظ کنی و دختران رسول خدا (ص) را اسیر بداری تا از شهری به شهر دیگر برده شوند در حالی که پوشش لازم را ندارند و صورتهای آنان نمایان شده…
اما باید توجه داشت که این جملات نشان دهنده این نیست که خانم ها با سر برهنه به شام برده شده اند.
عادت اهل بیت (ع) بر این بوده که خود را در معرض دید نامحرم قرار نمی دادند و همیشه از روپوش استفاده می کردند که نامحرم حتی صورت آنها را نبیند و آنچه در کربلا اتفاق افتاد و مسلما این بود که صورت بعضی از خانم ها معلوم شد و این کشیدن روپوش و معلوم شدن صورت، هتک به اهل بیت (ع) است و البته بعید هم نیست بخاطر خباثت باطنی لشکر کوفه و شام روسری یا مقنعه ای از سر زنی کشیده شده باشد و در آن هنگام سر او نمایان شده باشد اما این عیب و مذمتی بر اهل بیت (ع) نیست.
پی نوشت:
[i]- ره توشه سال ۱۳۷۶ ص ۲۴۳ به بعد حماسه حسینی شهید مطهری.
[ii]- ج ۴۵ بجار، ص ۱۳۴.
