چرا مجلس یازدهم در روند احیای برجام در دولت روحانی سنگ اندازی کرد؟
اگر قانون نبود چیزی برای مذاکره نبود
برخلاف ادعای دروغی که بارها مطرح شده مجلس یازدهم نه تنها در مسیر احیای برجام سنگ اندازی نکرد بلکه با قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها ابزار چانه زنی کافی به تیم مذاکره کننده را برای لغو تحریم ها ارائه کرد.
اولاً همان طور که رهبر معظم انقلاب نیز تصریح کردند کشور را از سرگردانی نجات داد
ثانیاً هدف آن بهره مندی اقتصادی همه مردم از توافق احتمالی هسته ای بود
ثالثاً با پایان دادن به اجرای یک طرفه و بیهوده برجام توسط ایران پس از خروج آمریکا از این توافق عملاً تولید قدرت کرد و دست تیم مذاکره کنندهه ایران برای احیای برجام پرشد. تا قبل از این قانون با وجود این که آمریکا از برجام خارج شده بود اما اجرای این توافق توسط دولت سابق ادامه داشت و مذاکرات احیای برجام در حالی در شرف آغاز بود که تیم مذاکره کننده، هیچ دستاوردی برای عرضه پای میز مذاکره نداشت. این بر قانون زنجیرهایی را که به دست و پای سازمان انرژی اتمی بسته شده بود باز کرد و به گفته مقامات ارشد این سازمان باعث جهش در صنعت هسته ای کشور شد. فارغ از اینکه آیا مجلس با مذاکرات دوره آقای ظریف یا آقای باقری موافق است یا خیر، اما اگر توافق اولیه را بررسی کنیم می بینیم هر آنچه طرف ایرانی به عنوان اقدامات ایران در برابر اقدامات لغو تحریم ها داده است همه نتایج اجرای قانون مجلس است و اگر این قانون اجرایی نشده بود، عملاً ایران چیزی برای مذاکره و گرفتن امتیار لغو تحریم ها نداشت.
- با اجرای این قانون ایران مجددا تولید و ذخیره سازی غنی سازی ۲۰ برای راکتور تهران را آغاز کرد.
- در اجرای این قانون بود که پس از خراب کاری عوامل رژیم صهونیستی در شبکه برق تاسیسات نطنز دولت مجوز غنی سازی ۶۰ درصدی یعنی غنی سازی با سطحی از غنی سازی که قبلا ایران تجربه نکرده بود را اجرایی کرد.
- در اجرای این قانون ایران سازی با ماشینهای پیشرفته سانتریفیوژ نسل ۴ و ۶ را تجربه و اشکالات محتمل این نمونه های جدید را رفع کرد.
- در اجرای این قانون بود که ایران با توقف نظارت های فراپادمانی از جمله دوربین های مبتنی بر پروتکل الحاقی دبیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی را مجبور به مذاکره برای چارچوب حل و فصل موارد پادمانی باقی مانده کرد.
- در اجرای این قانون ایران کارخانه تولید اورانیوم فلزی در اصفهان را تکمیل کرد. اهمیت این دستاورد به حدی بود که در همه مراحل مذاکرات بعدی، طرفهای غربی نگران تولیدات این کارخانه بودند.