يكـي از علـل پيـروزي ايـن انقلاب مبارک در ايـران اسلامي ـ و يا لااقل سـهولت اين پيـروزي ـ ايـن بـود كه مردم به مسـاجد اقبال پيـدا كردند؛ جوانان مسـاجد را پر كردند و علمـاي اعلام، مسـاجد را بـه عنـوان مركزي بـراي تعليـم، تربيت، روشـنگري افكار و اذهـان، مـورد اسـتفاده قـرار دادند و مسـجد، مركـزي براي حركـت، آگاهـي، نهضت و افشـاي اسـرار زمامداران فاسد و خود فروخته رژيم طاغوت شـد؛در دروان مشروطیت هم همینطور بوده است؛ در دوره ملی صنعت نفت هم تا حدودی همین طور بود؛ در زمان انقلاب هم که این مسئله به حد اعلی رسید.

صحيفه امام، ج۹ ،ص: ۲۶