در آیات قرآن و از جمله روایات متعددی دوای بسیاری از مشکلات و گرفتاری ها، استغفار بسیار معرفی شده است.
به جرأت می توان گفت آنچه مانع برخورداری از فیوضات و رحمتهای الهی می شود گناه و معصیت انسان است. از این رو حتی آنجا که احتمال نمی دهیم از طرف ما معصیتی صورت گرفته باشد باز هم باید استغفار کرد و از خداوند طلب آمرزش و مغفرت نمود، زیرا گاه، ممکن است اعمالی از ما سر زده باشد یا حرف هایی گفته باشیم که در ظاهر از نظر ما گناه نبوده ولی در حقیقت گناه بوده است و دل کسی را از خودمان رنجانده باشیم و ثمره ای جز ناخشنودی خداوند به همراه نداشته است.
از این رو استغفار در همه حال بسیار سفارش شده است و کلید حلال مشکلات و دردهای ما خواهد بود.
در قرآن کریم می خوانیم:(اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفّاراً یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنينَ)
«از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است تا باران هاى پر برکت آسمان را پى در پى بر شما فرستد، و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند » «نوح/۱۰ـ۱۲»
در روایتی از امام جواد علیه السلام منقول است که در توصیه ای مکتوب به کسی که از قرض بسیار به ستوه آمده بود نوشتند:
أَكْثِرْ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ، وَ رَطِّبْ لِسَانَكَ بِقِرَاءَةِ إِنَّا أَنْزَلْنَاه (بحار ج۸۹ ص ۳۲۹). بسیار استغفار کن و لبهایت را با قرائت سوره «انا انزلناه» تر نگه دار.
از این رو دوای دردهایی چون خشکسالی و کاهش باران و نزولات آسمانی، نداشتن فرزند و مشکل فرزندآوری، کاهش رزق و روزی و قرض بسیار، دوای همه این دردها بر اساس آموزه های قرآنی و روایی، علاوه بر تلاشهای ظاهری برای رفع آنها، استغفار بسیار است.
