بسم الله الرحمن الرحیم
با توجه به شب و روزهای عزیز ماه رجب، ماه دعا و خودسازی آداب دعا کردن از نظر قرآن کریم را بررسی می کنیم:

1. دعا با حالت تضرع و پنهانی
   خداوند در قرآن کریم: (ٱدۡعُواْ رَبَّكُمۡ تَضَرُّعٗا وَخُفۡيَةًۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُعۡتَدِينَ) اعراف/۵۵. بهترین حالت دعا کردن آن است که شخص با حالت تضرّع و گریه، حاجتش را از خداوند بخواهد. مثال :معمولا فرزند وقتی برای رسیدن به خواسته اش گریه کند زودتر دل پدر و مادرش را جلب می کند و به خواسته اش می رسد. تا دل نسوزد و قلب شکسته نشود اشک جاری نمی شود. خداوند این رحم و ترحم را در دل والدین قرار داده است اما خداوند بسیار مهربانتر است. اگر اشک و گریه بنده اش را ببیند خیلی زود رحمتش را نازل می کند و دعایش را مستجاب می کند. دستور خداوند است که خواسته خودتان را با حالت تضرع و گریه از من بخواهید.
2. دعا در خفا و پنهانی ((ٱدۡعُواْ رَبَّكُمۡ تَضَرُّعٗا وَخُفۡيَةًۚ)
   هر چند دعا کردن در آشکار و پنهان هر دو خوب است اما دعا کردن در پنهانی و خفا، بیشتر به اخلاص نزدیک تر است. شخص دعاکننده در پنهانی نیت غیرخدایی و ریایی ندارد. غیرخدا را مدنظر ندارد. از این رو دعایی که خالصانه بالا رود مقرون به اجابت خواهد بود.(فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصینَ) در درگاه الهی دل شکسته می خرند. شخص مغرور و متکبر و سرکش، امید به اجابت دعا نداشته باشد. شخص خودش را باید بشکند. از این روست که می فرماید: (إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُعۡتَدِينَ)

در کوی ما شکسته دلی میخرند و بس
بازار خود فروشی از آن سوی دیگر است.